Na een intensief avondje fietsen met Enja reed ik met de auto naar huis. Onderweg zag ik in de verte een chauffeur die in de andere richting reed een plotse beweging maken. Ik dacht bij mezelf “Ofwel heeft hij gedronken ofwel ontwijkt hij iets.” Een fietser kon het niet zijn want er was een van de baan gescheiden fietspad aangelegd enkele jaren geleden.

Pas toen ik de chauffeur achter die wagen hetzelfde zag doen wist ik dat er weldegelijk iets was. De auto voor mij moest remmen aangezien de straat immers niet breed genoeg is. Ik kwam dichter en zag een dode kat. Ik werd kwaad en verdrietig tegelijkertijd.
Ik ben geen groot liefhebber van katten als huisdier maar een kat doodrijden én je uit de voeten maken zonder het verongelukte diertje van de straat te halen … daar heb ik geen woorden voor. Het was iemand zijn liefste huisdier. Ik ben gestopt, heb wat keukenrol uit de aanhanger genomen en heb het diertje opgeraapt en op de straatkant gelegd. En zelfs dat voelt niet als een goeie daad.

Of je hebt niets gemerkt, of je hebt geen hart.

This entry was posted on Wednesday, March 4th, 2009 at 21:52.