Appel en Pakwerk

Vandaar een ontzettend drukke dag achter de rug. De stageperiode is gisteren begonnen (van 6 februari tot 5 mei 2006) en dat weegt door. Vroeg(er) opstaan, laat thuis, vermoeiende treinritten, duur betaalde parkeertickets en dan nog eens al dat overbodige papierwerk. Je kent het wellicht wel. De school die je verplicht van een stagedagboek bij te houden op 500 manieren.

Genoeg daarover. Dit topic beslaat iets helemaal anders.

Daarnet na die drukke dinsdag een heuse training gaan doen. Appel, puur op aandacht verder trainen met alle afleiding op het veld zoals andere honden die afliggen, aan het trainen of spelen zijn. Dat ging redelijk totdat ik van Patrick, instructeur en shot-verantwoordelijke, mocht een stapje zetten na het VOET commando. De aandacht bleef maar als ik clickte springt ze zo snel op dat ze de eerste keren in de jas beet aangezien ik het balletje er nog niet uit had. En nadien zelf één keer in mijn vingers wat resulteerde in een bloederig gedoe. Niets ernstig gewoon een sneetje. De fout die ik (heb gemaakt) maakte was dat ik clickte en tijdens het clicken in feite al naar het balletje greep. Ik moet clicken, enkele seconden wachten, en dan pas balletje nemen. De aandacht nog uitbreiden.

Nu ga ik in elk geval op meer momenten, voor zover dat mogelijk is tijdens de stage, aandacht EISEN. Bij het uitstappen van de wagen, het verlaten van haar ren, het krijgen van eten … daar waar ik het vroeger niet noodzakelijk eiste maar eerder vroeg.

Pakwerk doet ze prima. Het gaat altijd maar beter en beter. Een goeie volle en droge beet. Enorm veel drift en temperament. Ik blijf leren en evolueren. Ik heb beslist om vanaf nu maar één keer per week pakwerk te doen totdat ze op de volle mouw bijt.

Leuk nieuws is dat Michel me heeft gezegd dat hij gerust eens tot hier wil/kan komen om het speuren van Enja eens te bestuderen en bij te sturen waar nodig! Daar ga ik hem aan houden want hulp is meer als welkom!

Comments are closed.